Review foto Koen van Weel
Op de foto gemaakt door Koen van Weel zien we een portret in kleur van de wielrenner Laurens Ten Dam in actie nadat hij gevallen was in de Tour de France in 2011. Dat iemand met iemand met zo’n gehavend gezicht toch nog geconcentreerd de wedstrijd uit wil rijden is buitengewoon bijzonder. Koen heeft deze gebeurtenis op een indringende wijze vast gelegd.
Door de liggende compositie lijkt de persoon bijna uit het beeld weer weg te fietsen. Hierdoor zit er een duidelijke vaart en dynamiek in de foto. Het is een diagonale compositie die daarmee het accent legt op de ogen, het linkeroog ligt precies op de diagonaal van links onder naar rechts boven.
De foto maakt meteen duidelijk wat er met de wielrenner gebeurd is. Hij is plat op zijn gezicht gevallen. De foto heeft dus geen uitleg nodig. Dit is ook iets waar de fotograaf Koen van Weel voor staat.
Het natuurlijke licht komt van bijna van alle kanten, er is niet duidelijk te zien waar het licht vandaan komt, al komt het wel meer van rechts dan van links. Er zitten dan ook niet veel schaduwen in de foto. De kleuren op de foto zijn helder. De helm en de kleding zijn door de Rabobank harmonieus bij elkaar gezocht en bevatten diverse kleur tegen kleur contrasten. Daarmee is het polychroom en complementair te noemen. Alle kleurcontrasten zitten er dus eigenlijk in.
Er is een sterke ruimtesuggestie door de onscherpe achtergrond linksboven. Ook is er een duidelijke afsnijding van de compositie waardoor de focus nog meer op het gezicht ligt. Binnen het gezicht zijn de stofuitdrukking en de textuur indrukwekkend.
Het bloed, slijm en het verband maken de boodschap van deze foto pijnlijk duidelijk.
Deze foto is dus erg goed door de scherptediepte die erin zit, de emotie, de intensiteit van de geconcentreerde blik van iemand die lijkt te vechten voor een overwinning en het doorzettingsvermogen spat ervan af. Ondanks de pijn die voelbaar is voor de kijker. Dit moment is perfect uitgekozen door de fotograaf en geeft weer wat wielren topsport is. De foto dwingt ontzag af. Technisch is deze foto ‘perfect’ en ook na beschouwing van de beeldelementen is deze foto van grote kwaliteit.
Door de liggende compositie lijkt de persoon bijna uit het beeld weer weg te fietsen. Hierdoor zit er een duidelijke vaart en dynamiek in de foto. Het is een diagonale compositie die daarmee het accent legt op de ogen, het linkeroog ligt precies op de diagonaal van links onder naar rechts boven.
De foto maakt meteen duidelijk wat er met de wielrenner gebeurd is. Hij is plat op zijn gezicht gevallen. De foto heeft dus geen uitleg nodig. Dit is ook iets waar de fotograaf Koen van Weel voor staat.
Het natuurlijke licht komt van bijna van alle kanten, er is niet duidelijk te zien waar het licht vandaan komt, al komt het wel meer van rechts dan van links. Er zitten dan ook niet veel schaduwen in de foto. De kleuren op de foto zijn helder. De helm en de kleding zijn door de Rabobank harmonieus bij elkaar gezocht en bevatten diverse kleur tegen kleur contrasten. Daarmee is het polychroom en complementair te noemen. Alle kleurcontrasten zitten er dus eigenlijk in.
Er is een sterke ruimtesuggestie door de onscherpe achtergrond linksboven. Ook is er een duidelijke afsnijding van de compositie waardoor de focus nog meer op het gezicht ligt. Binnen het gezicht zijn de stofuitdrukking en de textuur indrukwekkend.
Het bloed, slijm en het verband maken de boodschap van deze foto pijnlijk duidelijk.
Deze foto is dus erg goed door de scherptediepte die erin zit, de emotie, de intensiteit van de geconcentreerde blik van iemand die lijkt te vechten voor een overwinning en het doorzettingsvermogen spat ervan af. Ondanks de pijn die voelbaar is voor de kijker. Dit moment is perfect uitgekozen door de fotograaf en geeft weer wat wielren topsport is. De foto dwingt ontzag af. Technisch is deze foto ‘perfect’ en ook na beschouwing van de beeldelementen is deze foto van grote kwaliteit.