Interview Koen van Weel
Koen van Weel is een zeer gewaardeerde fotograaf in Nederland die al de nodige fotografie prijzen heeft gewonnen. Waaronder een aantal keer de Zilveren camera met series zowel met individuele foto's. Koen werkt voor ANP foto's dat staat voor Algemeen Nederlands Persbureau. Dit bedrijf verzorgt de nieuwsvoorziening voor programma's en kranten. Koen is dus vooral een persfotograaf. In februari 2015 ging ik bij hem thuis langs voor een interview.
Wanneer ben je begonnen met fotograferen en hoe ontwikkelde zich dat?
In 2002/2003 ben ik begonnen met fotograferen. Ik werkte bij een fotograaf waar ik zijn archief online op zijn website plaatste. Mijn vader is ook fotograaf en toen dacht ik dit is leuk dit ga ik zelf ook doen. Dat was rond 2003 denk ik. Toen ben ik met de basisopleiding van de fotoacademie begonnen en heb ik een camera gekocht. Mijn vader heeft geregeld dat ik bij de GPD stage kon lopen, dat was toen het persbureau van alle regionale kranten. Daar moest ik veel nieuws fotograferen en portretten maken van mensen. Op een gegeven moment kreeg ik het hier zo druk mee dat ik mijn opleiding niet helemaal meer kon bijbenen. Op een gegeven moment kreeg ik de kans om in Haarlem te gaan werken bij United Photo's, toen ben ik nog wel even door gegaan met mijn opleiding maar vrij snel daarna ben ik gestopt. Nu werk ik bij het ANP, daar hebben ze toendertijd gevraagd of ik wilde komen solliciteren.
Welke opleiding heb je gevolgd voor fotografie en wat vond je daarvan?
Ik heb één jaar de fotoacademie gedaan, maar ik liep al snel heel erg achter met mijn opdrachten. Het waren veelal technische opdrachten die ik vrij lastig vond. Dus vaak liet ik mijn vader bij die opdrachten helpen. Door mijn stage kreeg ik het te druk en heb ik uiteindelijk besloten te stoppen met mijn studie.
Met wat voor Fotografie houd je tegenwoordig vooral mee bezig?
Alles eigenlijk. Nieuwsfotografie, entertainment fotografie, sportfotografie, portretten, stockproducties. Eigenlijk een alleskunner dus? Ja, ik moet van alles doen. Van alles moet ik een goede foto kunnen maken.
Waarom heb je gekozen voor de fotografie als beroep en wanneer?
Vanaf het moment dat ik bij United Photo's ging werken. Ik heb op een gegeven moment de eigenaren van United Photo's benaderd, ik wist van mijn vader dat ze daar mensen zochten en ik heb mezelf voorgesteld. Ik had toen de mogelijkheid om voor zowel de GPD te gaan werken en voor United Photo's. Ik heb overlegd met mijn vader wat het beste voor mijn loopbaan zou zijn en heb toen voor United Photo's gekozen. Vanaf die tijd ben ik echt gaan werken. Met de GPD stage kreeg ik wel een vergoeding, maar het was meer een snuffelstage. Het was ook niet voor school, het was gewoon echt een stage om te kijken wat ik van de nieuwsfotografie vond. Het heeft wel meegeholpen dat mijn vader erin bemiddeld heeft. Ik bedoel je kan nog zo goed zijn maar als je niet opvalt, naja dat is natuurlijk ook niet helemaal waar. Eigen talent komt natuurlijk vanzelf ook wel bovendrijven. Dus het was deels door mijn vader maar heb ook veel zelf gedaan en talent laten zien.
Wie waren toen je begon je idolen, en is zijn die nog hetzelfde als inspiratiebron?
Tsja, Idolen? Ik heb eigenlijk nooit echt idolen gehad. Ik vindt wel bepaalde mensen van bepaalde takken erg goed. Bij de sportfotografie bijvoorbeeld Pim Ras van het Algemeen Dagblad. Ik vindt eigenlijk heel veel mensen heel erg goed, maar dat komt misschien ook omdat ik ze allemaal goed ken. Maar echte idolen heb ik niet echt, ik heb dan ook niet zo veel fotoboeken. Koen wees naar een kast waar zo’n 5 fotoboeken in stonden. Dus idolen niet echt, heel gek eigenlijk. Ik zie fotografie ook echt als werk, als ik thuiskom dan gooi ik die cameratas in de hoek en dan is het ook klaar. Zo maak ik bijvoorbeeld ook heel weinig foto’s van mijn dochtertje. Ik doe het echt alleen als werk. Sommige mensen zien het echt als hobby, maar dat heb ik niet. Ik vindt fotograferen wel echt heel erg leuk hoor! Ik denk dat dat wel een groot verschil is tussen mij en andere hele bekende fotografen. Hoe komt dat zo denk je? Dat weet ik niet zo goed, ik maak wel af en toe dan foto’s van mijn dochter, maar tis niet dat ik nou de hele dag met zo’n camera rond loop. Je komt thuis en dan ben je weer jezelf en niet de fotograaf? Ja, ja dan ben ik gewoon weer klaar, dat is misschien wel heel raar maar ik zie het echt gewoon als werk. Misschien dat ik daarom wel niet echt idolen heb of heel veel boeken. Maar als ik echt nog wat namen moet noemen, Klaas Jan van der Weij van de Volkskrant. Robin van Lonkhuijsen, Jerry Lampen en Martijn Beekman, dat was het wel zo ongeveer.
Hoe zou jij jezelf als fotograaf omschrijven? Als iemand die…..
Als een all-round fotograaf. Ik kan van alles wel een goede foto maken denk ik, dat klinkt misschien een beetje arrogant haha. Ik vind de sportfotografie en het belangrijkste nieuws het leukst om te fotograferen. Als er bijvoorbeeld een grote ramp is, dat is dan niet leuk, maar wel spannend om daar dan te fotograferen.
Tijdens het fotograferen waar ben je dan naar op zoek en heb je bepaalde doelen?
Ik ben eigenlijk altijd wel opzoek naar het less is more principe. Ik probeer dus alle storende dingen weg te laten. Ik kan me bijvoorbeeld vreselijk irriteren als er ergens een takje rechts of links in het beeld zit. Het moet allemaal heel erg perfectionistisch. Veelal gebruik ik de 70-200 mm lens om veel storende dingen uit het beeld te houden en een ‘clean’ shot te maken. Met vormen en symmetrie. Dat kan natuurlijk niet altijd, ik moet ook de foto’s maken die ik moet maken. Hier probeer ik zoveel mogelijk mee te spelen. Doe je dat vooral op het moment zelf of thuis op de computer? Beide, ik fotografeer altijd heel ruim, om altijd een foto nog te kunnen uitsnijden. Al mijn foto’s moet ik bijsnijden. Ik laat altijd ruimte over om het beeld recht te zetten of delen weg te snijden. Dus ik ben tijdens het fotograferen ook wel heel erg aan het denken van dat ga ik straks nog even bewerken. Dat deel moet nog wat donkerder, met dat soort dingen ben ik van te voren al bezig. Dus je bent niet zo iemand die een foto maakt en dan zegt dat is hem en hem niet meer veranderd? Nee, nee ik denk dat het bewerken bijna net zo belangrijk is als het fotograferen zelf.
Wat fotografeer je het liefst?
je had het net dus al over de sportfotografie, en wat nog meer? Ja sportfotografie en de journalistiek. Bij sport ga je ergens zitten en dan is het kijken waar het gebeurd. Bijvoorbeeld bij het baanwielrennen kan je wel aan het einde van het rechte stuk gaan staan, maar als er in de bocht dan wat gebeurd dan heb je natuurlijk een probleem. Het is vooral de spanning ervan die ik zo leuk vindt, van heb ik het goede moment wel. Ook in de sport ben ik altijd op zoek naar het bijzondere beeld. Zo was ik laatst bij het baanwielrennen in Ahoy en dan ging ik helemaal boven in de nok van Ahoy staan waardoor ik een heel maf beeld kreeg en ja dat vind ik dan leuk. De journalistiek doe ik ook graag, vooral als het iets belangrijks is. Vooral als het heel erg druk is en dat ik snel moet werken. Een foto maken en hem meteen moet versturen naar mijn werk. Er zit een gezonde druk en spanning op. Het ANP kiest waar ik heen moet om te fotograferen. Ze bellen dan om zeven uur ’s avonds waar ik de volgende dag heen moet. Bijvoorbeeld afgelopen vrijdag toen het incident met een gewapende jongen die bij de NOS naar binnen was gedrongen, werd ik om tien over tien ’s avonds gebeld dat ik de volgende ochtend om half zes in de ochtend daar foto’s moest gaan maken. Toen ging de volgende dag de wekker om vier uur en ben ik naar Hilversum gereden. Natuurlijk zijn er ook wel opdrachten die een abc’tje zijn, zoals boekpresentaties en rode lopers fotograferen. Maar ook portretten maken of een gebouw fotograferen, dat soort dagen zijn er natuurlijk ook genoeg. Het is niet altijd even spannend, maar wel leuk.
Wat vind je moeilijk in de fotografie?
Er zijn niet echt dingen die ik perse moeilijk vindt. Maar natuurlijk leer ik wel nog iedere dag bij. Ik probeer wel elke keer als ik ergens naartoe gaan te bedenken hoe ik het ga doen zodat er bijna niks fout kan gaan. Heel goed van te voren nadenken en voor bereiden. Kijk, de foto maken door op dat knopje te drukken is niet zo moeilijk, dat is gewoon op het juiste moment op het knopje drukken en ‘pats’. Maar je moet zorgen dat dat allemaal heel relaxed gaat. En als je alles al een keer gedaan hebt, dan weet je ook hoe het allemaal gaat. Dan weet je waar je moet staan en dan weet je ook wanneer iets gebeurd en dat maakt het allemaal wel makkelijker. Dus er is niet iets wat ik echt moeilijk vindt, maar het is niet dat ik alles al weet. Er valt nog genoeg bij te leren. Zo zijn er wel oudere collega’s van mij, die het dan altijd heel erg interessant vinden hoe ik foto’s bewerk, en zo ook andersom. En zo leer je tocht altijd weer dingen bij. Je bent nooit te oud om nog te leren.
Heb je iets meegemaakt tijdens het fotograferen wat je nooit meer zal vergeten?
Dat zijn wel meerdere dingen. Ik heb bijvoorbeeld de dienst in de kerk tijdens de begrafenis van prins Friso gefotografeerd. En de foto die ik heb gemaakt van Mauro. Die jongen stond daar te huilen, en wij stonden daar met dertig fotografen op een meter afstand, dat vond ik toch wel een beetje gênant. Ook moest ik een keer foto's maken in Haarlem, daar was een man die had eerst zijn vrouw vermoord en was toen vervolgens met zijn twee kinderen voor de trein gesprongen. Toen werden de slachtoffertjes opgehaald met zo’n karretje, en toen waaide er dus een stuk van dat doek waar een kindje onder lag omhoog dus toen zag je een armpje, dat zal ik nooit meer vergeten. Daar kon ik overigens toen geen foto van maken. Maar zo zal ik ook nooit meer de WK voetbal finale in Zuid-Afrika vergeten.
Hoe bereid je je voor op een opdracht?
Vooral goed nadenken van te voren. Soms heb ik dan bijvoorbeeld ook wel een boek presentatie en dan denk ik nou ik zie het wel. Maar als iets heel belangrijk is dan ga ik van te voren wel nadenken over hoe ik wil gaan staan, en wat nou als ze daar aankomen. Je moet gewoon zorgen dat je voor jezelf heel rustig bent, want dan heb je alle tijd om de foto te maken. Ik kies op een gegeven moment zo van hier ga ik staan en mislukt het, dan is dat jammer maar dan heb je wel gewoon de rust. Van te voren moet je natuurlijk wel goed weten wat er allemaal gaat gebeuren. Maar je kan natuurlijk niet alles van te voren weten. Bijvoorbeeld bij een voetbalwedstrijd kan de bal maar net vanaf de andere kant erin worden geschoten dan waar ik zit. Als iets heel erg belangrijk is ga ik er wel echt op tijd heen zodat ik alles goed kan bekijken, en geen stress krijg. Als ik ’s ochtends erg in de file sta dan raak ik vaak gestrest, en dan begin je natuurlijk al met 1-0 achterstand. Dat is natuurlijk niet handig, al leer je daar wel mee omgaan.
Werk je vaak vanuit opdrachten of vanuit vrije reportages en ideeën?
Ik werk bijna altijd vanuit opdrachten. In principe ga ik niet zelf op stap. Het heeft me eigenlijk ook nooit echt getrokken om zelf wat te doen. Ik heb heus wel eens dingen die ik zou willen fotograferen, al kan ik dat niet zo ineens opnoemen. Maar dan zou ik het allemaal zelf moeten regelen en dat vind ik gewoon een beetje te veel naast mijn drukke baan. Het klinkt lui, en dat is het eigenlijk ook. Maar daarom doe ik eigenlijk liever alles vanuit opdracht. Ik zou niet zomaar een reportage gaan maken over de strandjutters van Egmond hier, ik zie het echt meer als mijn werk dan een passie. Maar vind je jezelf dan wel een fotograaf in hart en nieren? Ja ja dat zeker wel, maar als ik soms collega’s hoor hoe zij over de fotografie praten dan denk ik dat heb ik niet echt zo. Die echte bevlogenheid zeg maar. Daarom denk ik ook niet dat ik voor mezelf foto’s zou willen maken.
Wat is nou jouw moment dat je een foto maakt? En hoe kies je dat?
Uhm… Want jouw foto’s zijn natuurlijk weer heel anders dan die van je collega’s, maar hoe komt dat? Door de lenskeuze, bewerking en uitsnede kan je jezelf onderscheiden van je collega's. Tegenwoordig maken camera's tien beelden per seconde dus je kan natuurlijk meerdere foto’s maken en dan de goede eruit kiezen. Nou schiet ik natuurlijk niet alleen maar aan één stuk door. Het is of nou juist op het goede moment een foto maken, of de goede uitkiezen uit een hele serie van dat moment. Een fotograaf moet natuurlijk wel mazzel hebben. Maar je kiest er op een gegeven moment wel voor om die eerste foto van die serie te maken, dus hoe begin je die dan? Ja al ik denk dat het belangrijk is dan druk ik hem af en dan kan ik later wel kijken of ik hem ga gebruiken. Je moet natuurlijk ook niet tienduizend foto’s ergens van maken want dan maak je het jezelf alleen maar moeilijk. Het uitzoeken is natuurlijk ook heel erg belangrijk. Maar nou echt een moment heb ik niet. Er zijn fotografen die laten de motor alleen maar lopen en er zijn erbij die maar één foto maken, maar ik zit daar denk ik een beetje tussen.
Welke gevoelens ken je tijdens het fotograferen?
Vaak niets, ik kan me heel goed afzonderen van alles, anders kan je je werk ook niet goed doen. Zo vond ik met het maken van foto’s van Mauro vond ik het wel zielig en genant maar dan ga ik niet op dat moment denken van nee dit kan ik niet, dat is dat maar gewoon jammer. Ik moet eerst de foto maken en daarna kan ik het dan zielig en genant vinden. Dat is hetzelfde met slachtoffers, je moet daar wel gepast mee omgaan natuurlijk maar je moet niet denken van ‘oh wat erg’ want dan kan je je werk niet goed doen. Dus je moet je proberen daarvoor af te sluiten en er daarna goed over nadenken want het wegstoppen is ook niet goed. De emoties moeten niet de overhand houden. Maar je hebt vaak wel gevoelens toch? Als je lang moet wachten en verveeld of als je ergens blij van wordt? Oh ja zeker, ik verveel me vaak genoeg als we ergens lang moeten wachten. Je bent vaak langer aan het wachten dan dat je aan het fotograferen bent. Soms moeten we ook uren lang posten totdat iemand weer ergens naar buiten komt en dan is het ook nog eens heel erg koud. Ook dat hoort er allemaal bij.
Werk jij vanuit bepaalde vaste regels in je fotografie?
Nee niet echt. Vroeger fotografeerde ik altijd op sluiter voorkeuze, toen een hele tijd op diafragma voorkeuze en nu eigenlijk alleen maar op manual. Omdat de camera’s tegenwoordig zo goed zijn, kunnen alle foto's verschillend zijn. Zo zet ik daarom altijd de witbalans vast zodat ik eendezelfde witbalans heb in al mijn foto's. Natuurlijk als ik ergens van buiten naar binnen ga dan verander ik die wel. En heb je dan bepaalde regels voor jezelf over hoe je je compositie wilt hebben, want sommige fotografen hebben een voorkeur voor alles rechts? Nee dat heb ik niet echt, maar ik heb wel dat alle lijnen in de foto recht moeten staan. Als iets scheef is dan kan ik daar echt niet tegen, dat vind ik niks. Geen storende dingen. Als ik met mijn groothoeklens foto’s maak, dan ga ik door mijn knieën want dan weet ik dat de lijnen dan rechter komen te staan. Ik vind het er niet uit zien als er scheve lijnen in zitten, dus ik zal ook nooit blijven staan met een groothoeklens want dan gaat alles al snel scheef.
Wat vind jij waar een goede foto aan moet voldoen om indruk te maken? Of hangt dat ook af van de categorie?
Ja dat hangt natuurlijk ook wel af van de categorie. Maar een goede foto moet technisch gewoon goed in elkaar zitten en het goede moment zijn. Als je bijvoorbeeld het WK voetbal in Zuid-Afrika neemt dat de Nederlandse speler Demy de Zeeuw in zijn gezicht werd geschopt moet je natuurlijk wel dat moment hebben dat precies die schoen het gezicht raakt, en niet dat die schoen iets ervoor zit. En dan nog mooi gefotografeerd zijn, dan heb je gewoon een goede foto. De boodschap die erin zit moet goed zijn, maar technisch correct vindt ik ook heel erg belangrijk. Dus goed van licht, dat kan niet altijd maar ik vind dat wel heel erg belangrijk. Okee dus dat vind je in de sport dus heel belangrijk, maar wat vind je in de journalistiek dan waar een foto aan moet voldoen om goed te zijn? Nou dat je in één oogopslag moet kunnen zien waar het dan om gaat, en dat er geen tekst bij hoeft te zitten. Het beeld op zichzelf moet alles zeggen. Als iemand dan vraagt van noem eens een foto die je gemaakt hebt en als ik dan zeg van die foto van Mauro, dan weet in principe wel iedereen waar het over gaat. Een goede foto heeft gewoon geen bijschrift nodig, tenzij het iemand is die niet iedereen kent zoals een politicus. Maar in principe dus niet.
Heb je wel eens een fotomoment gemist waar je nu nog steeds wel eens aan denkt?
Nee niet echt, dat ik echt wat gemist heb. Natuurlijk gaat het soms wel eens mis. Als het ergens heel erg druk is, bijvoorbeeld bij het koningshuis, dan lopen Willem-Alexander en Maxima in een stoet maar daar loopt natuurlijk ook een enorm gevolg achter. Van de hofhouding, de mensen van het bedrijf waar ze op bezoek zijn. Maar die wil je er natuurlijk allemaal niet op, dus dan is het de kunst om dan alleen Willem-Alexander en Maxima te fotograferen met niemand anders erop, maar soms gaat dat wel eens mis. Dan heb je nog wel andere locaties waar ik het dan nog een keer kan proberen. Ja of als er een politicus op straat voor zijn campagne reclame maakt dat er dan mensen voorlangs lopen. Ja het gaat wel vaak mis. Dat is helemaal niet erg maar dan moet je wel zorgen dat je daarna op een ander moment wel een goede foto maakt. Maar echt iets heel belangrijks gemist heb ik eigenlijk nog nooit. Soms sta je niet helemaal goed en dan is het niet perfect, maar het is dan ook weer niet zo dat het dan heel erg is. Je kan niet elke dag de allerbeste foto’s maken. Je moet het wel doen op het moment dat het heel erg belangrijk is. Voel je op zo’n moment dan ook heel erg die druk van nu móet het goed gaan? Ja zeker maar dat moet ook wel want anders zou dat niet goed zijn. Je moet het wel echt belangrijk vinden en dat je zoiets hebt van ik moet nu echt goed mijn best gaan doen om die goede foto te maken. Gezonde spanning is juist goed. Niet té gestrest maar wel de balans vinden. Als je iets hebt van oh nou weer een WK finale, dan kan je beter niet meer gaan.
Wat is volgens jou het verschil tussen een snapshot en een goede foto?
Over een goede foto is natuurlijk nagedacht. Je kan natuurlijk tegenwoordig ook hele goede foto’s maken met je telefoon en daar zitten heus wel goede toevalstreffers tussen maar een hele goede foto van een moment dat in een flits gebeurd dat is denk ik nog steeds alleen maar weggelegd voor de echt goede fotograaf. Dus het verschil tussen die twee is gewoon het moment en dat het technisch gewoon heel goed is. Kijk een snapshot kan dat natuurlijk ook wel eens zijn, maar dat is dan vaak puur toeval. Je kan ergens een registratie van maken met je telefoon, of gewoon echt een mooie foto maken met de camera.
Wat is de gouden tip voor een beginnende fotograaf? Want mensen verklaren mij voor gek dat ik in deze tijd fotografie wil gaan studeren en er geen brood mee te verdienen valt, hoe zie jij dat?
Ja dat zei mijn opa ook tegen mij, ”zou je dat nou wel doen Koen?” Maar ja waarom niet? Een beginner moet vooral veel kijken, wat anderen doen. En veel fotograferen. Je kan nog zo veel studeren maar je moet het gewoon veel doen. Je moet feilloos weten als je iets ziet en denkt van ‘oh wat een mooie foto’ dan moet je automatisch aan die wieltjes kunnen draaien en niet meer na hoeven te denken en op de schermpjes te kijken of de camera wel op op de goede belichting staat. Maar dat je gewoon in één keer kan klikken en een mooie foto hebt. Je camera door en door kennen. Op de automatische piloot de instellingen doen, beetje net zoals autorijden. Je kan beter veel naar anderen kijken, en dan je eigen draai daar aan geven. Een goed voorbeeld was met een van de provincie bezoeken van Willem-Alexander en Maxima, ik liep al enigste mee op de route. Toen liep ik naast de cameraman van de NOS en die filmde op een gegeven moment de schaduwen van het paar op de grond en toen dacht ik ‘hé dat is leuk zeg! Dat wil ik ook’ en zo heb ik daar een foto van gemaakt. En daar heb ik toevallig toen ook een prijs mee gewonnen bij de Zilveren Camera. Toen vroegen ze op het podium hoe ik op het idee was gekomen en toen zei ik dus ook dat ik dat van de NOS had gepikt, dus dat zeg ik dan ook gewoon. Beter goed gejat dan slecht verzonnen. Maar vaak genoeg zie ik zelf ook wel gewoon mooie foto's, ik jat niet alleen maar alles hoor haha. Het komt er dus op neer dat je veel moet kijken zowel naar je eigen beeld als naar andere fotografen.
Met wat voor materiaal werk je (bijna) altijd?
Met mijn twee Nikons. Twee Nikon D4S'en met de 24-70 mm en 70-200 mm lenzen. En dan heb ik nog een lens van 400 mm en nog een 14-24 mm. Voorheen werkte ik altijd met Canon maar op een gegeven moment zijn we bij het ANP gewisseld naar Nikon.
Wat is jouw favoriete foto ooit en waarom?
Dat zou ik echt niet weten…
Als je drie foto’s mag kiezen uit je complete fotobibliotheek wat zijn dan je favorieten en waarom?
De foto van Mauro omdat die gewoon veel indruk heeft gemaakt. Verder heb ik ook een keer een foto gemaakt op Prinsjesdag van Willem-Alexander en Beatrix, die vind ik zelf ook wel mooi omdat dat heel erg lastig te maken was. Het was echt dat ik iets anders moest doen dan al die andere collega’s en de collega van het ANP naast me, dus ik was echt een beetje aan het stressen. Toen dacht ik, ik probeer gewoon wat met de 400 mm lens en toen was het uiteindelijk nog gelukt wat ik wilde, dus daar was ik wel heel blij mee. Dan heb ik nog een foto uit de Tour de France van Robert Gesink dat hij in een busje zit omdat hij zijn pols had gebroken. Dat was een foto waarbij echt alles op zijn plaats viel. Ik had hem onderweg tijdens de etappe gemist, dus daar baalde ik heel erg van maar heb hem toen bij de finish alsnog kunnen fotograferen. Dat was ook wel een beetje puur geluk. Het is wel heel erg leuk dat als er dan iets heel belangrijks is dat dat dan ook lukt.
Maak deze zin af: fotografie is voor mij……
Ik kan wel weer zeggen werk punt, maar…. Het is ook wel een beetje mijn creatieve uitlaatklep. Ik vindt het wel heel erg leuk om een mooie foto te maken en bezig te zijn met fotografie.
Voor meer foto's van Koen van Weel ga je naar: https://www.anpfoto.nl/search.pp
En typ dan indien nodig zijn naam in bij zoeken.
En typ dan indien nodig zijn naam in bij zoeken.